جايزه‌هاي نجات‌دهنده و يك هشدار

به گزارش تيتر نيوز ، Geo برنده نهايي خود را طي چند روز آينده از جمله چهارمين جايزه “بنفش” از جمله احمد پوري ، حسين ساناپور و ليلي گلستان معرفي خواهد كرد.

اين جايزه توسط انتشارات هفترانگ و با ويرايش اوژن هاگي برگزار شد. در اين دوره ، 600 نويسنده جوان داستان هاي خود را به دبيرخانه جايزه بنفش ارسال كردند. در زير مصاحبه اي با دو داور اين جايزه آورده شده است.

حسين سيناپور نويسنده درباره تأثير جوايز ادبي در تشويق جوانان به نوشتن گفت: انگيزه هر نويسنده از نويسنده پاسخگويي به نيازهاي دروني اوست ، اما ممكن است براي انگيزه كامل همه نباشد. ديدن ، خواندن ، به اشتراك گذاشتن مشاغل و شناختن دنياي ما با ديگران قطعاً بخشي ديگر از اين تلاش است. در اين جهان كه انتشار كتاب براي هر كسي بسيار دشوار است ، مجله هايي كه داستان هايي را منتشر مي كنند كه با آنچه نوشته شده مطابقت ندارد و تعداد آنها بسيار اندك است.

وي افزود: مكان خواندن و تماشاي داستان هاي جوانان در سراسر كشور كجاست؟ به نظر من ، اگر داستان سرايي ما ، با وجود همه سختي هايي كه با آن روبرو است ، بتواند سالانه چند كتاب خوب توليد كند و چند صفحه جديد معرفي كند ، دليل اصلي آن دهه 1980 و شايد دهه 1990 است. آيا يك جايزه كوتاه داستان كوتاه است. اين جوايز داستان كوتاه بود كه نسل قصه گوي امروز ما را در دهه 80 و 90 تشكيل داد و ناپديد شدن بسياري از آنها به معناي ناپديد شدن موج خوب قصه گويي ما و دو يا بيشتر در هر دهه است. سه شخصيت باقي مانده است ، و فراتر از آن ما ديگر تعداد زيادي نويسنده نخواهد داشت ، دو يا سه نفر از آنها جايزه دريافت مي كنند يا كتاب هاي آنها هر ساله محبوب مي شوند ، صرف نظر از اينكه جايزه همان جايزه كوتاه اكنون چيست.

“در ايالات متحده ، اگر سالانه نزديك به هزار جايزه يا بيشتر جايزه دريافت مي شود ، حداقل 50 جايزه داستان كوتاه بايد داشته باشيم ، اگر مي خواهيم قصه گويي ما محل استعداد باشد و البته از طريق آموزش.” “و دانشگاه ها بايد اين توانايي ها را حفظ و توسعه دهند.

اما ليلا گلستان ، مترجم در ارزيابي چهارمين دوره جوايز بنفش و در پاسخ به اين س ofال كه آيا مي توان انتظار رشد را داشت ، گفت: “هر ساله ، داستان ها حرفه اي تر مي شوند و من احساس مي كردم كه روند يكي مي شود. او از نظر شغلي بسيار خوب است. اميد است جوانان بيشتر و بيشتر به اين مسئله وسواس پيدا كنند. من داستان ديدم و احساس كردم شركت در اين مسابقه و برنده شدن براي آنها مهم است ، به خصوص از آنجا كه كتاب. از بهترين داستان منتشر شده است ، و انتشار كتاب در كتاب به اين معني است كه آرزوي من به عنوان يك نويسنده جوان برآورده شده است. بنابراين همه براي ارتقا to زبان فارسي داستان و هماهنگي و پردازش داستان بسيار سخت تلاش مي كنند. انجام داد ، و احساس خوبي دارد و قابل مقايسه نيست به برخي از داستان هاي دوره اول.

حسين سينپور در پاسخ به همين س explainedال توضيح داد: “من به همراه خانم گلستان و آقاي پوري ، فقط داستان هاي انتخاب شده توسط داوران دور اول را خواندم كه 30 داستان انتخاب شده است.” من در اين مرحله داستانهاي زيادي مي خوانم ، اما همه آنها 30 نيست. مي توانم بگويم برخلاف دوره قبل كه رشد قابل توجهي نسبت به دوره قبل داشتيم ، اين دوره خيلي خوب يا بد به نظر نمي رسد. آنها تقريباً در يك وضعيت هستند. البته ، همانطور كه من شنيده ام ، داستان هاي كمي براي گذشته به دليل كرونا و جشن مجازي ارسال شده است. يك بار ديگر ، برخلاف گذشته ، كه رشد چشمگيري نسبت به گذشته داشته است ، مي توان فرض كرد كه يا دوستان جوان ما از اين دوره بي اطلاع بودند ، يا نااميدي گسترده توده اي نيز در اينجا گسترش يافته بود. شايد من اشتباه مي كنم ، و من آگاهانه انتظار داشتم كه هر ساله شاهد پيشرفت چشمگيري باشم ، و از آنجا كه آن را نديده ام ، فكر كردم. با اين حال ، حداقل من در وهله اول بدون توجيه كردن خودم پايين نمي آيم.

ليلي گلستان همچنين در مورد وجود ويروس كرونا و تأثيرات احتمالي آن بر داستان منتخب اين جايزه گفت: “من در چند داستان خواندم كه از ويروس نام برده شده است ، اما در همه داستان ها اينگونه نبود.

ساناپور گفت: “موضوع اين جايزه” آخرين سال قرن “است كه به طور طبيعي با كرونا مرتبط است. تا آنجا كه به ياد دارم ، بيشتر داستان ها كم و بيش در مورد كرونا بود. بنابراين ، در آينده ، آنها قطعاً يك سال ادبي براي بازديد از اين سال خواهند بود. البته ، خط اصلي داستان معمولاً چيز ديگري است و نشان مي دهد كه وضعيت كرونا گرچه مهم بود ، اما اهميت بيشتري نسبت به ساير مسائل نويسندگان نداشت. اين ممكن است براي جوامع غربي در اولويت باشد ، اما فكر نمي كنم اين براي ما باشد. حداقل براي جوانان ما نيست. داستانهايي كه روايت مي كنند.

گلستان در پاسخ به اينكه آيا نگه داشتن جوانان در خانه باعث شده بسياري از جوانان به نوشتن و نوشتن داستان هاي بيشتر بپردازند ، گفت: كرونا باعث شده است كه آنها در مورد مسائل مرگ و زندگي و مشكلات اين بيماري فكر كنند و گاهي اوقات به طور طبيعي اتفاق مي افتد كه اين افكار مي آيند داستان روي كاغذ نوشته خواهد شد ، اما آنها را ترغيب به نوشتن داستان نمي كند.

وي گفت: “اگر بخواهيم براساس تعداد داستان هاي ارائه شده قضاوت كنيم ، بايد بگوييم نه ، اين طور نيست.” به عنوان مثال در تركيه ، اين كتاب دو برابر گذشته فروش كرد ، اما در ايران اين فروش وجود نداشت ، زيرا كرونا در شرايط اقتصادي بدي به سر مي برد و نگران آينده و نگراني هاي مشابه در مورد مهاجرت و موارد مشابه بود. بنابراين طبيعي به نظر مي رسد كه كمتر نوشتند.

“يكي از مهمترين مواردي كه جايزه” بنفش “را ايجاد مي كند ، انتشار كتاب است و مهمترين چيز اين است كه كارگاه هاي نويسندگي را ترتيب دهيد ، كه بسيار مفيد است و نويسندگان جوان ما مي توانند از اين كلاس ها چيزهاي زيادي بياموزند.” داوران هميشه در آنجا هستند و پس از جوايز بسيار با ما تماس مي گيرند و از ما مشاوره مي گيرند. بنابراين پس از اهداي جايزه ، آنها را رها نمي كنيم و در كنار آنها ايستاده ايم.

“ابتدا ، با پشتكار و اميد به ادامه اين تلاش ها ، و سپس ، علاوه بر انتشار داستان افراد منتخب (كه اميدوارم هر سال افزايش يابد) ، كلاس هاي آموزشي بيشتري براي آنها ايجاد مي شود.” ساناپور گفت. (همانطور كه كلاسها تاكنون برگزار شده است) ، آنها ممكن است دوره هاي ماهانه مجازي را براي برقراري ارتباط با يكديگر برگزار كنند ، و البته جايزه و تعداد برندگان را افزايش مي دهند.

وي همچنين در مورد وجود فضاي مجازي در زندگي امروز و تأثير آن بر نسل جوان در كتابهايي مانند خواندن و قصه گفت: فضاي مجازي با تمام تأثيرات مثبتي كه بر زندگي ما ، آفرينش ما گذاشته است.جوانان توانمند ، كاملاً در درون خودشان. غرق شدن ، به عنوان يك مصرف كننده ، نه يك توليد كننده. يا ما را به توليدكننده بسياري از كارهاي سطحي و بي فايده تبديل كنيد. من فكر مي كنم دهه هاست كه روي چيزهاي جديد يا واقعا ابزارهاي جديد متمركز شده ايم ، ما از اين ابزارهاي جديد زياد استفاده مي كنيم و به نظر نمي رسد در دنيا پشت سر بگذاريم ، يا گاهي به دليل نيازهاي فرهنگي در اين ابزارهاي جديد غرق مي شويم. يكي و البته جواني بيشتر. تعجبي ندارد ، يكي از مواردي كه مي تواند ارتباط ما را با جهان تعميق بخشد اين است كه نگاهي عميق به وقايع و مردم بيندازيم و كاري كنيم كه بهتر ببينيم و بشنويم و ما را به ويژه با مردم آشنا كنيم. كو ، اين داستان است. اگر ما نگران جنبه هاي منفي فضاي مجازي و بسياري از عوامل ديگر هستيم ، بايد به همه كمك كنيم داستان نويسي كنند و علاقه مند به نوشتن براي شخصي كه علاقه مند به نوشتن است ، باشيم. بايد روشن باشد كه پايه و اساس اين امر بايد بيشتر براي جوانان باشد و ما بيشتر نگران آنها باشيم.

گلستان در پاسخ به اين سال كه آيا ترك برندگان دورهاي قبلي به حرفه اي شدن جايزه كمك مي كند ، گلستان گفت: ترك برندگان فضاي بيشتري براي ديگران ايجاد مي كند ، اما من شخصاً موافق نيستم. شما مي توانيد بيش از يك بار جايزه بوكر من يا بيش از يك بار جايزه اسكار را دريافت كنيد. البته برخي از جوايز در دنيا قوانين مشابهي دارند مانند جايزه گنكورت كه فقط يك بار به هر شخص اعطا مي شود. اين خيلي در مورد مسئله طعم است. خوشبختانه جايزه “بنفش” جايگاه خود را در قلب نويسندگان جوان به خود اختصاص داده و علاقه زيادي به آنها ايجاد كرده و باعث اميدواري و خوشحالي است كه مي بينيم مسير پيشرفت كرده و نتيجه مثبتي دارد. با آرزوي موفقيت بيشتر

انتهاي پيام