خودنويس، مهم‌ترين نماد نوشتن – تيتر نيوز

به گزارش تيتر نيوز ، روزنامه IS ايران او نوشت: «يكي از دوستان من بود كه وقتي در مورد شغل ، حرفه و كسب درآمد صحبت مي كرد ، سيلي به صورت من مي زد و مي گفت:« پيمان طالبي (در خانه اش نشسته) و چيزي مي نويسد! “پس از اين مقدمه مختصر ، با گذشت زمان ، با آشنايي بيشتر ما با اين مرد عزيز ، او متوجه شد كه شنيدن آهنگ دال از راه دور خوب است و اكثر قلم ها ، از جمله من ، مردم سود نمي برند. بيش از يك قلم بخوريد و زندگي سختي داشته باشيد.

اساساً ، “قلم” مهمترين عنصر يا پديده اي است كه هنگام توصيف روزنامه نگار ، نويسنده و شاعر به آن اشاره مي شود. بهترين نمادي كه مي توانيد براي ترسيم حال و هواي نويسنده استفاده كنيد. از بين همه قلم ها ، بزرگترين چيزي كه مي تواند ضخامت و شأن نويسنده را بيان كند ، خودنويس است. كل فرايند خريد ، پر كردن خودكار با رنگ و نوشتن روي يك كاغذ سفيد نشان دهنده نوعي احساس فرهنگي است. در اكثر فيلم هايي كه درباره زندگي يك شاعر يا نويسنده ساخته مي شود ، هنگامي كه نويسنده در حال خلق اثري است ، يكي از تاكتيك هاي هدايت كننده براي نشان دادن مكان قلم خود ، نشان دادن امضاء خود است. در اين شماره ، ما از “هرج و مرج” به دنياي امضا رفته ايم و اميدواريم در گودال احساسات گرفتار شويم!

روز جهاني خودكشي

روز جهاني خودكشي يك رويداد سالانه است كه مصادف است با اولين جمعه ماه نوامبر ، كه توسط دوستداران قلم در سراسر جهان با نمايشگاه ها ، جشنواره ها و موارد ديگر براي ايجاد انگيزه در كاربران و ترويج استفاده از قلم جشن گرفته مي شود. هديه دهيد – كه متاسفانه فراموش شده است – باشيد به اولين باري كه روزي به عنوان روز نويسندگي در 2 نوامبر 2012 جشن گرفته شد ، زماني بود كه اين رويداد براي اولين بار با جمعيت كمي به معني حدود 49 برگزاركننده و 600 بازديد كننده برگزار شد. در عصر فناوري كه قلم و جوهر راه را براي نوشتن با صفحه كليدها و ابزارهاي مختلف پيشرفته هموار كرد ، هدف نهادهاي نظارتي اين بود كه دست خط را زنده نگه دارند و نوشتن را به عنوان يك مورد ضروري در زندگي معرفي كنند. اين رويداد در دومين سال خود ، 1 نوامبر 2013 ، با استقبال بيش از 2000 تماشاگر ، كه بيش از دو برابر سال قبل بود ، مورد استقبال قرار گرفت. در 7 نوامبر 2014 ، سومين سالي كه اولين جمعه ماه نوامبر به عنوان روز خودكار جشن گرفته شد ، تعداد بازديدكنندگان ثبت شده در مقايسه با سال قبل دو برابر شد ، كه سازماندهندگان را شگفت زده كرد. در سال سوم ، برگزاركنندگان همچنين نگاهي به معرفي فضاي مجازي و امضا و جشن اين روز از طريق فضاي مجازي و استفاده از اينترنت و شبكه هاي اجتماعي داشتند. اولين جمعه ماه نوامبر نيز در فيليپين جشن گرفته شد. حدود 10 هزار بازديدكننده گرد هم آمدند و از آن سال به دليل ثبت بين المللي اين روز در همه كشورها ، روز نويسندگي جشن گرفته مي شود و همه كساني كه به نوشتن علاقه دارند گردهم آمده اند.

نوشتن با امضاي همينگوي

كارخانه مونته گراپا در سال 1912 در شهر Basano del Grapa در شمال ايتاليا تأسيس شد و ساختمان اصلي كارخانه هنوز در اين شهر است. اين ساختمان در طول تاريخ شاهد رويدادهاي مختلفي بوده است كه مي تواند منبع الهام بسياري از محصولات بي نظير Montegrapa باشد. به عنوان مثال ، مي توان جنگ جهاني اول را به ياد آورد ، كه در طول آن يكي از مهمترين شهرها براي عمليات نظامي بود. يكي از مهمترين رويدادها ، نويسنده معروف ارنست همينگوي بود كه داوطلبانه به ميدان جنگ آمد و به عنوان راننده آمبولانس در اين منطقه كار كرد. كار او براي همه قابل تحسين و فراموش نشدني بود و از همه مهمتر او از قلم Montegrapa براي نوشتن خود استفاده كرد.

در سال 2016 ، مونته گراپا مجموعه ويژه همينگوي را در سال 2016 به افتخار نويسنده ، رمان نويس و روزنامه نگار آمريكايي ارنست همينگوي راه اندازي كرد. مجموعه قلم ها چهار فصل از زندگي هنرمند شامل نويسنده ، سرباز ، ماهيگير و مسافر را به تصوير مي كشد. از اين مجموعه بي نظير ، 100 قلم ، خودكار و خودكار توليد شده است كه 10 عدد از آنها با رنگ قرمز و مابقي با نقره تزئين شده است. جان همينگوي (نوه ارنست همينگوي) در افتتاحيه اين قلم ها گفت كه اين چهار قلم مخصوص توانست چهار دوره زندگي اين نويسنده معروف را بهتر توصيف كند. وي خاطرنشان كرد كه ارنست همينگوي براي نوشتن قبيله عجيب از امضا استفاده كرد. او درباره نوشتن با قلم چه احساسي دارد: “نوشتن با قلم مانند شنا در آب است.” برويد و با قلم رقصيد و يك اثر زيبا و خاص را روي كاغذ بنويسيد و صاحب آن كار قلم شماست. . “

Montegrapa براي ايجاد اين مجموعه عالي كه از آن در توليد كاغذ نيز استفاده مي شود ، از سلولول در چوب استفاده كرد. لازم به ذكر است كه Montegrapa اولين شركتي است كه در جهان قلم هاي سلولوئيد توليد مي كند. براي تزئين اين قلم خاص ، يك ماشين تحرير روي بدن نقاشي شده بود كه يكي از سازهاي موج همينگوي 1953 بود. نوك اين خودكار از طلاي 18 عيار ساخته شده و در سه اندازه نازك ، متوسط ​​و ضخيم موجود است. در كلاه اين كلاه قلم (قسمت بالايي) ، از نماد هنري با سبك آرت دكو استفاده شده است كه نشان دهنده نگرش و شيوه نوشتن همينگوي است. روي قلم همچنين عكسي از قلم حك شده است كه روابط نزديك بين همينگوي و شهر زيباي Basano del Grepa و شركت Montegrapa را نشان مي دهد.

داستان قلم هاي دهباشي

بدون شك يكي از نمادهاي مورد علاقه خودنويس در بين ايرانيان ما علي دهباشي است. اغلب دوستداران فرهنگ دهباشي را با چهار يا پنج امضا در جيب خود به ياد مي آورند. او در اين يادداشت به علاقه خود به قلم در سال ششم ابتدايي اشاره مي كند و مي نويسد: او بچه است و براي او خريد قلم زود است. من هم روي مغازه نشسته بودم و گريه مي كردم كه لطيفي و پدرم براي ما متاسف شدند و اين ما را وادار كرد تا آخرين قلم سناتور و امضا را براي ريال بخريم و از آن زمان من علاقه او به قلم و امضا را حفظ كرده ام. آن روز هيچ چيز برايم خوشايندتر از نقاشي كردن انگشتانم نبود … كار به جايي رسيد كه گاهي براي خريد قلم و خودكار براي قبض ها و تلفن هاي دست دوم هزينه مي كردم و قبض بعدي مشخص مي شد. من هنوز مشتاقم كه همان سليقه ، اشتياق و امضا را داشته باشم. من هرگز يك روز را بدون حداقل سه قلم و يك قلم در جيبم سپري نكرده ام. در سفرهاي خارج از كشور ، من نان باگت با آب مي نوشيدم تا بتوانم قلم و جوهر بگيرم. البته تصادفي باعث شد روزي نيمي از امضاء خود را بفروشم. “قبلاً ، امضا هاي من بيش از 800 بود ، اما اكنون من حدود 400 دارم.”

تمايل به نوشتن در سالهاي اخير مجموعه داران دباشي را ايجاد كرده است. همانطور كه قلم بزرگان را دنبال مي كرد ، قلم هاي آنها را جستجو كرد و سرانجام به قلم فروشي رسيد كه اكثر بزرگان قلم در آنجا خريداري مي كردند. فروشنده ، دهباشي را به ياد شخصيت ها و خريداران قلم و امضاء خود مي اندازد. به عنوان مثال ، او گفت كه دكتر محمد مصدق يكي از مشتريان وي بوده و او هميشه از پاركر 51 امضا مي خريد. دهباشي در قسمت ديگري از خاطرات خود مي نويسد: «دكتر. [احمد] تفضلي در روستايي در اطراف كمبريج زندگي مي كرد. بنابراين در كنفرانسي كه شركت كردم ، س theال كننده را زير باران شديد ديدم و در خانه اش را زدم. او با مجله ما آشنا بود و وقتي داستان بازي من را شنيد ، خودكار هدايت را به من داد و گفت: “اين رنگي است كه هدايت آخرين بار آن را پر كرده بود و اكنون خشك شده است.” اين خودنويس در حال حاضر در دفتر دباشي است و ما آن را در مستندي كه درباره او ساخته شده بود ديديم.

در سالهاي بعد ، امضاء مردم مانند نصرت كريمي ، عبدالحسين زرين كوب و جلال الدين آشتياني نيز به دهباشي رسيد. برخي از بزرگان فرهنگ و هنر پس از مرگ دهباشي وصيت كردند و برخي قلم هايي به او دادند كه در طول زندگي كتابهايش را با آنها بنويسد. دباشي مي گويد: صديق چوبك ، وقتي به او سر زدم ، او بيست ساله بود و مشكل بينايي داشت و چيز ديگري ننوشت ، حتي نامه هاي او را توضيح دادند و او فقط امضا كرد. گودسي چوبك پس از مرگ خود ، قلم و امضايي صادقانه در ميان وسايل خود پيدا كرد و آن را با نامه هاي خود براي من ارسال كرد كه در آن نوشته بود: “او خودش از من مي خواست كه من خود نويس او را براي شما ارسال كنم.”

از يك مصاحبه به مصاحبه ديگري خاطره جالبي وجود دارد كه دباشي در طول زندگي فريدون ادميت بيان كرد و در آن روزي گفت كه مي خواهد از انسانيت امضاء كند. پس از آن ، ادميت روزي به دباشي گفت: “اگر خودكار من را مي خواهي ، چرا به من نگفتي و آن را در روزنامه ننوشتي!” به همين ترتيب ، بيوگرافي پاركر ادميت ، كه كتابهايش را با آن نوشته است ، به دهباشي رسيده است. »

انتهاي پيام